Jeden z Barów

Roten wszedł do baru głodny i podbiegł do lady truchtem.
-Duży ramen!
Zawołał, dodając także.
-Poproszę.
Wygrzebał z kieszeni odpowiednią ilość Yenów do zapłaty, potem wręczył je sprzedawcy i usiadł na stołku.

sprzedawca rozbawiony spojrzał na Ciebie prosząc o 4 yeny, chyba było dzisiaj taniej. PO kilku minutach miałeś przed sobą miskę smakowego [xD] i pysznego ramen.

*Mmm... Smakowe!* Pomyślał Roten wcinając ramen. Szybko spożył całą zawartość miski. Około minutę siedział jeszcze w knajpce odpoczywając po posiłku, a następnie oddał pustą miskę po ramen sprzedawcy i ponownie dziękując wyszedł. *Co by teraz zrobić... Udam się do jakiejś biblioteki, warto byłoby nauczyć się jakiejś techniki walki mieczem. Albo... swoją naturą chakry mogę wzmocnić swój miecz - tak mówił dziadek... Poczytam może coś o naturze wiatru.* zastanawiał się tak około 2 minut stojąc przed barem, a gdy już przemyślał wszystko, ruszył powolnym i leniwym krokiem w stronę biblioteki lub w jej poszukiwaniu.

Szedłeś chwilę, lecz usłyszałeś płacz jakiejś osoby, była to mała dziewczynka która skulona siedziała łkając.

*A to co?* podszedł do dziewczynki.
-Hej, mała, co jest?
Spytał się jej pukając ją lekko w głowę, by zwrócić jej uwagę.
-Mogę Ci jakoś pomóc?
Zadał jej pytanie uśmiechając się lekko dla zrobienia przyjemniejszego wrażenia.

Dziewczynka od razu spojrzała na Ciebie, nie musiałeś jej dotykać. Była zapłakana i nie mogła powstrzymać płaczu.
-Ro.. dzi... ce...-Zaczęła mówić ale nagle wybuchłą jeszcze większym płaczem.

-Co z nimi?!
Spytał szybko, a ciśnienie mu podskoczyło. Od razu zaczął sobie wyobrażać kilka możliwości, co się stało jej rodzicom lub co zrobili Ci rodzice... Czekał cierpliwie na odpowiedź.

-U... uciekli...-Powiedziała zapłakana, chowając twarz rękami.

-Jak to? Rodzice tak sobie po prostu uciekli bez powodu?
Spytał, jakby nie zrozumiał, co powiedziała. Po krótkiej chwili zastanowienia zadał drugie pytanie.
-Wiesz może gdzie i po co uciekli?
Po czym westchnął.
-Wrócą?
Dorzucił jeszcze wiedząc, że takie dziecko może płakać nawet z błahych przyczyn.

-Neee...-Krzyknęła dziewczynka zaczynając kasłać. Dusiła się od tego płaczu.

Chłopak podniósł ją ostrożnie i poklepał lekko po plecach.
-Pokaż mi, gdzie to się stało.
Powiedział do niej i zerknął na Jishina. Wziąłby ją na barana, ale niestety na plecach nosi ten miecz, który ze względu na swoją długość wystaje trochę ponad głowę chłopaka.

Dziewczynka chyba mówiła na prawdę. Jej rodzice chyba poszli, zostawiając ją samą. Przytuliła się do twojej szyi płacząc dalej, nic nie zrobiła.

*A więc najwyraźniej jest porzucona...* stwierdził chłopak w myślach z przekonaniem. *Nie ma chyba innej możliwości... Ale żeby porzucać dziecko w takim wieku. Co z nią zrobić?* zastanowił się chwilę nad jej losem, a potem zabrał ją do Mizukage, nie wiedząc zupełnie co w związku z nią począć. Sam był jeszcze młody, a nic mądrzejszego niż pójście do kage nie przychodziło mu do głowy.

Doszedłeś tam po chwili, przed budynkiem MizuKage stali strażnicy.

[zrób temat]