Klan Rokushiki (Lucci i Nico)

Historia Klanu:
Klan Rokushiki został założony 150 lat temu przez jednego z najsilniejszych ludzi na ziemi Sengoku, jounina z Kiri-gakure. Był on charyzmatycznym weteranem wielu wojen shinobi, w tym w wojnie z Akatsuki. Oprócz tego posiadał nadzwyczajną inteligencję i, co najważniejsze, siłę oraz umiejętności. Wynalazł wiele technik. Dzięki temu zyskał miano geniusza. Jednak złą stroną Sengoku był jego charakter. Był materialistą-karierowiczem. Życie ludzkie niewiele dla niego znaczyło. Chciał coś zrobić, żeby zostać zapamiętany przez historię. Jego największym marzeniem było stworzenie czegoś, co będzie niepokonane, ludzie będą mówili o tym i bali się tego... Tak więc przystąpił do wykonywania planu, który układał przez całe życie. Szybko, dzięki sile, charyzmie oraz wpływach zebrał grupę popleczników. Byli oni nadzwyczaj silnymi shinobi, każdy posiadał inne umiejętności. Po wojnie Sengoku wybrał 6 z nich, którzy byli naprawdę wyjątkowi. Jeden był z klanu, który opanował walkę samymi palcami. Drugi był bezklanowcem, lecz jego styl walki samymi nogami budził powszechny postrach. Trzeciego znano jako „Błyskawicę”, ponieważ był jednym z najszybszych ludzi na Ziemi. Czwarty potrafił odbić się nawet od niczego. Piąty był zaś słynny z tego powodu, że żaden silny cios go nie trafiał. Szóstego nazywano „Niezniszczalnym”. Każdy z nich traktował Sengoku jak wcielenie Buddy, więc szli za każdym jego rozkazem. Tak więc zlecił im wejście do jednego z pomieszczeń w jego siedzibie. Było dziwne. Składało się z dwóch części, podzielonych szklaną ścianą. Do pierwszej właśnie weszli. W drugiej byli jacyś ludzie, nieznani shinobi w różnym wieku, o różnej płci. Wyglądali na tak samo zdezorientowanych jak tamci pierwsi. Nagle drzwi się zamknęły i wszyscy padli na ziemię. Wtedy Sengoku przystąpił do swego dzieła. Wykonał technikę, przygotowywaną wiele lat w tajemnicy, teraz nareszcie użytą. Polegała ona na „wysączeniu” umiejętności oraz obdarzenia nimi kogoś innego. Jedyną słabością było to, że można było „wysączyć” tylko jedną „stronę” umiejętności, a nie wszystko. Dlatego Sengoku zebrał tylko ludzi wyspecjalizowanych, którzy mieli przede wszystkim jedną zdolność rozwiniętą. Oczywiście, ofiara „wysączenia” nie przeżywała tego procesu, natomiast obdarzona strona owszem. Tak więc niedługo z sześciu wspaniałych shinobi została skorupa, z tamci drudzy zyskali moce. Sengoku jednak miał duży problem. Nie przewidział, że rozdzielenie mocy na wszystkich po równo sprawi tyle problemów. W końcu musiał wybrać sześć najsilniejszych „wyssanych” technik, po czym rozdzielić je tamtym. Te techniki nazywały się: Soru, Rankyaku, Geppou, Shigan, Kami-e oraz Tekkai. W tej samej chwili, kiedy rozdzielał umiejętności zdał sobie sprawę, że one same nie wystarczą. Mogły wybuchnąć po jego śmierci walki o władzę, niszcząc jego dzieło. Wprowadził więc do tych sześciu umiejętności „siódmą”, własną: Rokuougan. Jednak mógł go opanować jedynie ten, który rozwinął 6 innych umiejętności. Tak więc zadowolony ze swojego dzieła zeszedł do shinobi. Tamci nie wiedzieli, co się stało. Szklana ściana zrobiła się czarna, nie widzieli już tamtej szóstki. Jednak wszyscy byli podlegli Sengoku. To była grupa, która poszłaby za nim w ogień. Mimo że nie byli najsilniejsi, zdecydowanie wyprzedzali innych pod względem lojalności. Dlatego Sengoku ich wybrał. Oznajmił im, że zyskali nowe moce, nie wyjaśnił jednak, dlaczego. Zaczął przemowę, w której zwrócił uwagę na potrzebę budowania, naprawiania szkód wyrządzonych przez wojnę, tworzenia historii. Dużą ilość miejsca poświęcił właśnie tym „wybrańcom”. Schlebiał im, że są wyjątkowi, że mają potencjał. Tamci gładko to przełknęli. W końcu nakazał im trzymanie się razem, nadawania ścieżki historii oraz konieczności przekazania mocy następnym pokoleniom. Tak właśnie powstał klan Rokushiki (sześciu umiejętności). Rzeczywiście byli oni potężni. W parę lat rozwinęli umiejętności do niespotykanie dużego poziomu. Sengoku był dumny ze swego dzieła, wydawało się, że jego plany zostały w pełni udane. Nie przewidział jednak jednego... W końcu zmarł i zostało pytanie, kto obejmie po nim przywództwo. W swoim testamencie napisał że ten, kto opanował Rokuougan. Problemem było jednak to, że opanowało go dwóch ludzi, Sakazuki oraz Kuzan. Oczywiście, wybuch wielki spór, który na szczęście nie zakończył się wojną. Tamta dwójka miała wystarczająco dużo oleju w głowie, żeby jej nie wywoływać. Wiedzieli, że wtedy zarówno klan, jak i oni sami staną się łatwym celem dla innych shinobich, kiedy zostaną osłabieni wojną. Ponieważ jednak mieli inne koncepcje rozwoju klanu, nie mogli też ze sobą współpracować. Ostatecznie podzielili się na dwa obozy. Kuzan chciał stworzyć z klanu Rokushiki silny klan wojowników, z decentralizowanym przywództwem oraz demokratycznym sposobem wybierania władz. Zebrał więc lojalnych wobec siebie ludzi z Rokushiki i stworzył rodzinę Nico. Sakazuki chciał zaś z klanu zrobić silną grupę zabójców. Mieli oni posiadać scentralizowane dowództwo, przekazywane przez jedną osobę. Sakazuki wymagał także lojalności i posłuszeństwa klanowi. Tak powstała rodzina Lucci... Wrogowie klanu wtedy zaatakowali licząc na łatwe zwycięstwo, lecz się przeliczyli. W obliczu zagrożenia rodziny połączyły siły i zniszczyły wszystkich wrogów. Lucci nie pozostawili przy życiu nikogo, Nico zaś często oszczędzali przeciwników. Po tym ataku już nikt nie ośmielił się podnieść ręki na rodziny Rokushiki. Mimo że to była jedyna chwila, w której współpracowali, obydwa klany nie wchodzą sobie w drogę, wzajemnie się respektując. Po paru latach klan uchodził za jeden z najsilniejszych w całej Kiri-gakure. Okres jego świetności trwa do dziś. Zarówno rodzina Lucci, jak i Nico są respektowani na całym świecie, a ich umiejętności są legendarne...

Rodziny:
Rodzina Lucci – Rodzina ta została założona przez Sakazuki, człowieka, który opanował Rokuougana. Charakteryzuje się scentralizowanym przywództwem (sam Sakazuki jest szefem), dużym posłuszeństwem oraz lojalnością. Rodzina jest silnie zhierarchizowana. Na szczycie stoi przywódca, Sakazuki, po nim są ci, którzy opanowali wszystkie 6 umiejętności, a następnie ci, którzy opanowali mniej niż 6 umiejętności. Na samym dole są ludzie bez żadnej z 6 umiejętności, dopiero się szkolącym. Szkolenie w klanie jest dość brutalne i ciężkie. Większość członków klanu nosi garnitury. Ich zbiorem zasad jest Absolutna Sprawiedliwość. Mieszkają w Kiri-gakure w luksusowej rezydencji w bogatej dzielnicy (tam też ich jest główna siedziba).
Rodzina obecnie liczy 37 członków

Rodzina Nico – Rodzina założona przez Kuzana, użytkownika Rokuougana. Charakteryzuje się dużą decentralizacją (szefami są Gorousei, pięciu wybranych przez resztę, należy do nich Kuzan jako „obserwator”) oraz dużą swobodą członków. Jedyna hierarchia to Gorousei oraz reszta. Szkolenie odbywa się na standardowych zasadach. Członkowie klanu ubierają się jak chcą. Ich zbiorem zasad jest Sprawiedliwość. Mieszkają w różnych miejscach, ich główna siedziba znajduje się w Kiri-gakure niedaleko centrum.
Rodzina obecnie liczy 53 członków

Symbol klanu:


Umiejętności Rokushiki:
Każdy członek klanu może zdobyć wszystkie umiejętności, niezależnie od rodziny, w jakiej się wychował.
Shigan – Technika polegająca na pchnięciu palca z dużą szybkością do celu, zadając mu obrażenia podobne do obrażeń kuli pistoletu. Z czasem szybkość pchnięcia oraz zadawania pchnięć zwiększają się, a siła i obrażenia od palca wzrastają.

Rankyaku – Technika kopnięcia, które wytwarza falę tnącego powietrza (czegoś w stylu „powietrznego ostrza”), która przecina wszystko oraz zadaje mocne obrażenia ciału ludzkiemu. W miarę rozwinięcia siła oraz zasięg ulegają zwiększeniu i można zmieniać trajektorie lotu, a nawet kształt „powietrznego ostrza”

Soru – Technika szybkiego poruszania, która polega dotknięciu w jednym momencie 10 lub więcej razy ziemi. Dzięki temu można się poruszać z olbrzymią prędkością taką, że powoduje „zniknięcie” ciała. Z czasem szybkość zwiększa się jeszcze bardziej.

Geppou – Technika, która pozwala na odbicie się od samego powietrza, pozwala ona na zostanie w powietrzu dłużej. W miarę rozwinięcia można się odbijać po coraz rzadszym powietrzu, aż w końcu od niczego można się odbić.

Kami-e – Technika, która sprawia, że ciało staje się wiotkie jak kartka papieru. Służy ona do unikania ciosów. W miarę rozwoju ciało staje się jeszcze bardziej wiotkie, lekkie i bezwładne, przez co trudniej je trafić.

Tekkai – Technika, która sprawia, że mięśnie, szkielet oraz skóra ciała twardnieją, najczęściej jak żelazo, w celu przyjęcia obrażeń, jednak aktywacja wymaga pozostania w bezruchu. W miarę rozwoju umiejętności jest możliwe przewyższenie żelaza i osiągnięcie twardości stali, diamentu itd., a nawet wzmocnienia tylko określonych części ciała, co umożliwia poruszanie się z Tekkai.

Rokushiki Ougi: Rokuougan – Żeby opanować tą technikę, trzeba pierwsze opanować resztę do poziomu przynajmniej średnio-zaawansowanego. Zastosowanie tej techniki wymaga zbliżenia się do celu (z czasem nie jest to konieczne), po czym ustawienia pięści nakierowanych na cel równolegle do siebie. Po tym wyzwala się olbrzymią ilość energii, która skutkuje uderzeniem wyzwolonym przy niewyobrażalnym ciśnieniu. Najczęściej ta technika jest używana, żeby zrobić papkę z wnętrzności ofiary. Rzadko kto przeżywa jeden Rokuougan, jeden człowiek na milion przeżywa dwa. Nikt jeszcze nie przeżył trzeciego.

Oczywiście, wszystkie techniki można łączyć oraz nadawać im różne wariacje, a ograniczeniem jest tylko własna wyobraźnia. Warto jeszcze dodać, że żadna technika nie wymaga użycia jakichkolwiek pieczęci (to jest po prostu aktywacja) oraz zużywa bardzo mało chakry i energii (oprócz Rokuougana, chociaż on też nie pobiera zbyt dużo).