Mieszkanie Insekiego

Osoby zamieszkujące: Inseki Maiyo

Dokładny opis domu/mieszkania i okolicy: Dom jest mały, składa się z łazienki, kuchni, oraz salonu połączonego z sypialnią. W salonie stoi półka na książki, materac, na którym Inseki śpi, obok materaca stoi szafka nocna, a na niej lampka. Obok szafki postawiona została mała komoda, a w niej stoi tylko plecak, w którym Inseki trzyma swoje rzeczy typu kunai. Na zewnątrz jest małe pole do treningu z jednym manekinem, który wygląda jak strach na wróble.

Rozpoczynał sie kolejny dzień. Spałeś, po wczorajszym bieganiu. Dzieńbył chłodny, i trochę było Ci zimno.
[Ty nic nie kupiłeś, a piszesz że kunai masz Masz ostatnią szanse aby coś kupić]

[No dobra, już kupiłem i odjąłem pieniądze ]

Obudził się i usiadł na łóżku. Przetarł oczy. Jeszcze chwilę siedział, rozmyślając, aż w końcu nie pościeliwszy uprzednio łóżka poszedł do kuchni, by zrobić sobie kanapkę na śniadanie.

Miałeś tam szynkę i parę innych rzeczy, ale ogólnie lodówka prosiła o wypełnienie. Smakowało Ci bardzo, co sprawiło że zrobiłeś sobie jeszcze jedną kanapke. [xd]

(He he xD)
Kiedy skończył wrócił do salonu (Zamiast pokojo-salonu będę mówić, tfu pisać salonu xd) pościelił łóżko i przebrał się. Zastanawiał się nad tym, jak to będzie w Akademii.

Zdawałeś sobie sprawę, że będę to lekcję. Lecz jak to będzie wyglądało później, co i jak...? Nic. NIe mogłeś się doczekać pierwszego dnia w akademii.

Po chwili do głowy wpadła mu bolesna myśl- Jak go przyjmą w akademii? Czy tak jak każdy inny człowiek którego zna? To dopiero pytanie.
Zacisnął pięści. Zdawał sobie sprawę że nie jest jedynym takim człowiekiem, od którego się odwracają, ale woląc uniknąć konfliktu, stwierdził że nie będzie zachowywać się jak każdy inny. Bo nie wiadomo czemu zawsze tak robi, i zawsze każdy go odrzuca. Na te myśl zapiekło go w gardle.
-Człowiek żyje zbierając doświadczenia. -Powiedział, a w jego głosie zabrzmiała nuta nadziei.
-Więc może to będzie doświadczenie które zmieni nastawienie wszystkich do mnie..?- Tego nie wiedział. Wyszedł na dwór, miał ochotę jeszcze poćwiczyć.

Na dworze, było chłodno. Wszędzie była mgła, co nie dawało dużej możliwości oglądania punktów dalej oddalonych. Przed tobą przebiegły dzieciaki, troszeczkę niższe od Ciebie. Bawiły się chyba w ganianego, albo gdzieś biegły. Nie śmiały się ani nic. Wbiegły uliczkę obok twojego domu i pobiegły przed siebie.

Spojrzał na dzieci. Chciałby tak biegać, nie mieć zmartwień na głowie. Nie zwracając uwagi na to że ma obok domu manekina poszedł na pole treningowe.

Coś Cię zatrzymało. nagle, twoje uszy zostały zaatakowane piskiem dziecka zza twojego domu. Słyszałeś uderzenia metal o metal, coś Ci się nie spodobało.

Odwrócił się i zaczął biec w stronę odgłosów, jakby walki.

Kiedy wbiegłeś, zobaczyłeś odskakującego dzieciaka w bok, a kiedy dalej, zobaczyłeś około 5 dzieciaków, walczącą z jakimś facetem, który nie wyglądał na przyjaźnie nastawionego. Jedno dziecko leżało na ziemi nie ruszając się.

Pierwsze co zrobił, to podbiegł do dziecka. Obejrzał je. [Ty napisz rezultaty, ok? xP] Kiedy skończył podbiegł trochę do grupki, ale ciągle w małej odległości od nich stał i go zamurowało.

Kiedy zacząłeś biec do niego, facet stanął przed tobą, wszyscy stali w pewnej odległośći od Ciebie. Przekrzywił głowę w bok i czekał na twoj ruch.

Otworzył oczy szeroko.
*Nie wszystko trzeba rozwiązywać przemocą..* Myślał gorączkowo. Miał zamiar zrobić to, słownie i w sposób nie raniący nikogo. Jeśli to się pociągnie, będzie musiał interweniować.
-Przestańcie!-Tu patrzył na grupkę dzieci. -Co zamierzacie rozwiązać walką...? O co chodzi?-Ciągle patrzył na dzieci, nie miał odwagi by spojrzeć na mężczyznę. *Kurczę, najpierw mieszkańcy tej wioski mnie olewają, teraz ja muszę im pomagać!* Zaczęła się w nim buzować złość, choć starał się ją stłumić, by móc dalej rozmawiać na poważnie.

Zobaczyłeś emblemat na ochraniaczu, lecz nie było to znak Kiri Gakure. Z rękawa shinobi wyleciał kunai który złapał. Wymierzył w Ciebie, jak by chciał Cię odtrącić. jedna dziewczyna zaczęła składać pieczęć, mamrocząc coś pod nosem.

Powoli się opanowywał.
-No dobrze. Czemu walczycie? Jakieś zawody? Pokłóciliście się?- Odważył się spojrzeć na mężczyznę. Nogi mu się trzęsły, a on sam nie był zbyt pewny siebie. Nagle uśmiechnął się drwiąco. Miał wielką ochotę sobie pójść i patrzeć jak ten facio robi z tych dzieciaków placki. Złożył pieczęcie do Kawarimi no jutsu, jeśli się udało: jego ciało zamieniło się w korę, a on sam pojawił się za mężczyzną, wyciągnął miecz, i starał się go wbić w plecy mężczyzny, w odpowiednim miejscu tętnicy podobojczykowej.
Jeśli się nie udało:
Wyciąga kunai i czeka na ruch mężczyzny.

Kawarimi nie jest techniką teleportacji, i jest ona stosowana kiedy ktoś Cię atakuje. Facet uśmiechnął się drwiąca i zaatakował Cię cięciem z lewej strony mocnym w szyję, lecz zablokowałeś to, ponieważ atak nie był szybki, a po chwili poczułeś tylko ból w brzuchu i poczucie że lecisz do tyłu. uderzyłeś w budynek lecz nie bolało Cię tak mocno.

Uśmiechnął się, zamknął oczy i dla niepoznaki powiedział:
-No to radźcie sobie.-Odwrócił się plecami do akcji. Potajemnie wyjął z kieszeni jeden shuriken i szybkim ruchem odwracając się cisnął nim w mężczyznę.

Facet odbił go kunai którym zaatakował Cię. Dzieciaki stały i czekały na coś, nie wiadomo na co.

Kiwnął głową na bandę, by zmykali. Odbiegł by być dalej od mężczyzny i zaczął biec. Kiedy był już cztery metry od niego skoczył, a z rękawa wysunął mi się kunai, który starał się wbić w skroń mężczyzny, wszystko to starał się zrobić bardzo szybko.

Skoczyłeś do góry, próbując go zaatakować, lecz kiedy się wybiłeś z ziemi, ten zaczął wykonywać pieczęcie dłońmi szybko. Przyłożył palce dwa do ust i zionął w Ciebie ogniem, ale o dziwno nic się nie stało. Pomiędzy tobą a nim powstała bariera która odepchnęła i Ciebie i jego do tyłu. Widziałeś tylko że jakaś dziewczyna która od początku wykonywała pieczęcie, teraz tylko trzymała ręce przed sobą.

Uśmiechnął się do dziewczyny i mrugnął do niej. Nabrał pewności że mężczyzna nie odważy się nic zrobić po tym co zrobiła dziewczyna, więc spokojnie podszedł do grupki i powiedział:
-O co poszło..?-Miał nadzieję że nie odwrócą się od niego jak inni mieszkańcy osady.

Dziewczyna Ci nie odpowiedziała. Było widać że jej słabo ale za wszelką cene chciała utrzymać bariere.

Spojrzał na tego dzieciaka który leżał na ziemi. Bardzo się denerwował więc wyjął z kieszeni oiniment i podbiegł do niego.